สยามสแควร์ ภูมิทัศน์ที่เปลี่ยนไป

วันนี้ผมหอบสังขารตัวเองมายืนอยู่ใจกลางเมืองกรุง ในสถานที่ที่มีชื่อว่า สยาม เมกกะสำหรับเหล่าวัยรุ่นไทยตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ที่ไม่ว่าใคร ก็อยากจะเปิดตัวกับสยามด้วยแฟชั่นที่เก๋ที่สุดเท่าที่ตัวเองจะคิดได้ (แต่คนอื่นจะคิดว่าไงนั้นก็ค่อยว่ากันอีกที)

สาเหตุที่ผมยอมลำบากฝ่ามวลมหาประชาชนมาถึงสยามในครั้งนี้ ไม่ได้มาเปิดตัวอะไรหรอกครับ อายุเกินจะสนใจแฟชั่นล่ะ แต่ที่ต้องมา เพราะทราบข่าวน่าเศร้า เรื่องของการปิดกิจการของร้านค้าหลายร้านที่ผมเห็นมานาน ตั้งแต่ร้านหนังสือโอเดียนสโตร์ ร้านดังที่ขายหนังสือหลายเล่มที่ร้านอื่นไม่ได้ขาย ร้านอาหารนิวไลท์ ที่ย้ายขึ้นไปชั้นบนแทนร้านชั้นล่างเดิมที่เราคุ้นเคย ร้านนี้ผมชอบบรรยากาศแบบคาเฟ่หรือไดเนอร์เก่าๆที่หาไม่ค่อยได้แล้ว (เคยแนะนำให้คนญี่ปุ่นไปทาน ก็ติดใจบรรยากาศทันที) รวมไปถึงโรงหนังลิโด้ ที่ร่ำๆว่าจะไปแหล่มิไปแหล่ ทำให้คอหนังนอกกระแสต้องลำบากใจ (ก็มันจะเหลืออีกแค่กี่โรงที่ฉายหนังแนวนี้) แม้จะทุกวันนี้ลิโด้จะยังคงอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน

The Best of 2013 ย้อนไปในปีก่อน

ตามที่สัญญาไว้นะครับ ว่าจะลิสต์อัลบั้มโปรดของปีก่อน หลังจากอู้ไปนาน (หยุดตอนนึง สวัสดีปีใหม่ตอนนึง กับไปดูคอนเสิร์ต) กว่าจะได้เขียน ก็เข้าปี 2014 ไปหลายวันล่ะ คราวนี้เลยตัดสินใจ ตัดจาก 30 อัลบั้ม แบบที่ทำทุกปี เป็นแค่ 10 อัลบั้มก็พอ และปีที่ผ่านมาก็แปลกมา เพราะรู้สึกว่าไม่มีอัลบั้มไหนนอนมา เลยกลายเป็นการลิสต์10อัลบั้มโปรดของปีก่อน แทนที่จะเป็นการจัดอันดับแบบเดิมครับ

Chvrches - The Bones of What You Believe ดูโอซินธ์พ๊อพหญิงชายจากสกอตแลนด์ ที่ฟังแล้วรู้สึกว่าทั้งสองคนเข้าใจสูตรเคมีของการสร้างดนตรีที่ติดหูเป็นอย่างดี แต่ละเพลงอัดแน่นด้วยตัวโน๊ตและท่อนฮุคที่พร้อมจะติดในหูเราในแรกฟัง เสียงร้องแบบเด็กสาวไร้เดียงสาแต่จริงๆแล้วแอบกร้านโลกสบถคำหยาบได้หน้าตาเฉยก็ช่างมีเสน่ห์เสียจริง แนะนำ Gun

GIRLS' GENERATION World Tour ~Girls & Peace~ in BANGKOK ฟินสุดๆ

ก่อนอื่น กราบขออภัยท่านผู้อ่านทุกท่าน ที่บอกไว้สัปดาห์ที่แล้วว่าจะลิสต์อันดับอัลบั้มโปรดของปีก่อน แต่เนื่องด้วยความจำเป็นกะทันหัน สัปดาห์นี้เลยต้องขอรีวิวคอนเสิร์ตก่อนครับ เหล็กดีต้องตีตอนร้อนครับ แหม่ เพราะว่า เพิ่งได้ไปดูคอนเสิร์ตของสาวๆ Girls’ Generation หรือที่เรียกย่อกันว่า SNSD จากชื่อภาษาเกาหลี (ผมจะคุ้นชื่อญี่ปุ่นว่า โชโจจิได มากกว่า เสพสื่อทางนั้นเยอะกว่าครับ)

ทีแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะได้ดูนะครับ เพราะสถานการณ์การเมืองบ้านเรากำลังปุดๆเลย แต่ทาง SMTrue ก็ติดต่อมา มีเหรอครับที่จะพลาด จริงๆผมเองก็รู้จักเหล่าสาวๆตั้งแต่ช่วงเดบิวใหม่ๆ ฟังเพลงช่วงต้นๆ จนไปเดบิวที่ญี่ปุ่นอีก (เคยเขียนถึงเมื่อนานแล้วด้วยนะ) แต่พอช่วงเริ่มบุกอเมริกา แนวเพลงเปลี่ยนจากใสๆสนุกๆ กลายเป็นเพลงจริงจังเจาะตลาดอเมริกามากไป (I Got a Boy) เลยไม่ค่อยตรงกับสิ่งที่ต้องการเท่าไหร่ หลังๆเลยฟังแบบไม่จริงจังมากครับ (ไปติ่ง KARA อย่างจริงจังแทน เพราะเจาะตลาดญี่ปุ่นได้จริงจังมากเลยเจอในทีวีบ่อย) แต่ก็คิดว่า ถ้ามีโอกาสได้ดูคอนเสิร์ตก็คงดี พอมาครั้งนี้เลยไม่พลาดครับ (ต่อให้มีบังเกอร์มีอะไรพี่ก็จะฝ่าไปหาน้องงงงง) (คอลัมน์วันนี้ผมเขียนด้วยอารมณ์ติ่งเกาหลี ทั้งที่ปกติเป็นขาร๊อค)

Looking Back 2013

สวัสดีปีใหม่ 2014 ครับ จริงๆผมควรจะเขียนบทความนี้ในเล่มสัปดาห์ก่อน แต่ดันไม่รู้ก่อนว่า เล่มสัปดาห์ก่อนเป็นเล่มพิเศษ บทความผมต้องเว้นวรรค แทนที่จะได้ส่งท้ายปีเก่า เลยต้องย้ายมาสวัสดีปีใหม่ในเล่มนี้แทน (รู้งี้เก็บ Aloe Blacc ไว้ลงคราวหลังดีกว่า) หลายท่านคงจะเริ่มกลับมาทำงานวันนี้ บางท่านก็กลับมาทำงานตั้งแต่วันที่ 2 แล้ว กลับมาครั้งนี้ก็ขอมองย้อนกลับไปปีที่แล้วว่ามีอะไรที่น่าประทับใจเป็นการส่วนตัวบ้างครับ

คอนเสิร์ตแห่งปี ปีที่ผ่านมา ได้ดูคอนเสิร์ตน้อยครับ ไม่รู้ทำไม ที่ควรได้ดูก็เลื่อน ที่อยากดูบางอันก็พลาด แต่ก็ยังชื่นใจที่มีคอนเสิร์ตเจ๋งๆอย่าง Sonic Bang ให้ได้ดู เพราะสเกลของคอนเสิร์ตมันใหญ่มาก ศิลปินเยอะ จะเป็นการบุกเบิกเทศกาลดนตรีของไทยก็ว่าได้ อยากให้มีแบบนี้ทุกปีครับ ต่อให้ไม่ได้ถูกใจกับศิลปินที่มาทุกคน แต่แน่นอนว่า ก็มีอะไรให้ทุกคนได้สนุกกันแน่ๆ ผมเองก็เพลินกับวงร๊อคจากยุคตัวเองอย่าง Ash และ Placebo แต่ที่เหนือความคาดหมายสุดๆคือ Far East Movement ที่ผมกะไปดูแค่สนุกๆ แต่กลายเป็นว่า มันโคตรๆ สนุกตั้งแต่ต้นจนจบ เอนเทอร์เทนคนดูได้อยู่หมัด จนเรียกได้ว่า ถ้ามาอีกก็คงไม่พลาดแน่นอนครับ สนุกขนาดนั้น อีกคอนเสิร์ตนึงที่อดจะพูดถึงไม่ได้คือ Bloc Party ที่จัดให้หนำใจ สมกับที่แฟนเพลงรอมานานเช่นกันครับ