ตามที่เกริ่นไปเมื่อสัปดาห์ก่อน ว่าผมอยากจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับความทรงจำเกี่ยวกับการเดินไปเลือกซื้อหาแผ่นซีดี ไม่ใช่แบบทุกวันนี้ที่แค่คลิกสองคลิก เราก็สามารถโหลดมาได้แล้ว จะว่าผมเป็นคนแก่ตกยุคหรืออะไรก็ว่าได้ครับ แต่ผมก็ยังมีความสุขกับสิ่งที่จับต้องได้อยู่นะครับ
จริงๆแล้วนอกจากบทความของคุณอาทิตย์ใน Esquire ปกเวสลีย์ สไนเดอร์ ที่ทำให้ผมต้องฉุกคิดแล้ว มีเหตุการณ์อีกสองสามอย่างที่ทำให้ผมกลับมาหาสิ่งเก่าๆที่จับต้องได้ แทนที่จะเป็นแค่ไฟล์ในคอมเท่านั้น
จริงๆแล้ว สัปดาห์นี้ บอกตรงๆว่า มีสองเรื่องที่ผมอยากเขียนมากกว่าเรื่องดนตรีก็คือ 1. เรื่องกีฬาเกี่ยวกับการประกาศเลิกเล่นของ เลดลีย์ คิง กองหลังของทีมสเปอร์ ทีมรักของผม ซึ่งอยากจะเขียนเกี่ยวกับนักฟุตบอลประเภท One Man One Club ซึ่งนับวันก็ยิ่งหาได้ยากขึ้นเรื่อยๆ แต่กลัวว่าจะเป็นการสรรเสิญเลดลีย์มากเกินไปตามประสาแฟน (ฮา) กับอีกเรื่อง 2. คือ เรื่องภาพยนต์ The Dark Knight Rises ที่พึ่งไปดูมาเมื่อคืนนี้ (ศุกร์ที่ 20) ด้วยความตื่นเต้นตามประสาแฟนการ์ตูนที่ชอบแบทแมนมาตั้งแต่เด็ก แต่มานึกอีกที เขียนไปก็กลัวเผลอสปอยล์ไป แถมจะชมจนเวอร์เกินเพราะความเป็นแฟนนี่ล่ะ 3. การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการฟังเพลง จากแผ่นมาเป็นไฟล์ เพราะได้อ่านคอลัมน์ของอาจารย์นอกตำราของผมอย่างคุณอาทิตย์ พรหมประสิทธิ์ใน Esquire ซึ่งรู้สึกอย่างเดียวกันจริงๆ แต่ก็จะเป็นการก๊อบไอเดียไป (ฮา) เลยขอกลับมาเรื่องดนตรีเหมือนเดิมดีกว่า เพราะก็มีเรื่องน่าสนอย่างวงน้องใหม่จากลอนดอนที่ชื่อ Zulu Winter
ที่บอกว่าน้องใหม่ เพราะว่าพวกเขา Zulu Winter พึ่งฟอร์มวงเมื่อต้นปีที่แล้วเอง ใช้เวลาแค่ปีกว่าๆก็ได้ออกผลงานอัลบั้มเต็มแล้ว ถือว่ารุ่งขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วจริงๆ Zulu Winter คือวงของเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็ก โดยสมาชิกคือ Will Daunt (วิล ร้องนำ) Iain Lock (เอียน? เกิดมาพึ่งเคยเจอ เบส) Henry Walton (เฮนรี่ กีตาร์) Dom Millard (ดอม คีย์บอร์ด) และ Guy Henderson (กาย กลอง) เริ่มเล่นดนตรีด้วยกันตั้งแต่อายุ 15ก่อนออกแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยตามทางใครทางมัน และทำงานเพลงอื่นไปด้วย แต่สุดท้าย พวกเขาก็กลับมารวมตัวกันในลอนดอนในช่วงต้นปีที่แล้วเพื่อทำงานเพลงร่วมกันอีกครั้ง เพราะมันคือสิ่งเดียวที่พวกเขามีความสุขในการทำมัน โดยเรียกตัวเองว่า Zulu Winter
จั่วหัวขึ้นมาก นึกถึงเมื่อวานซืน (วันที่ 27 มิถุนายน 2012) ที่มีมีมในเน็ตว่า เป็นวันที่มาร์ตี้ แมคฟลาย เจาะเวลามาอนาคต ในเรื่อง เจาะเวลาหาอดีต (เจาะไปเจาะมา) แต่จริงๆ คือ มันต้องเป็นปี 2015 เพราะว่ามันคือ 30 ปี จากปี 1985 พูดนอกเรื่องซะนาน จริงๆที่อยากพูดถึงคือ ในการวนลูปของดนตรี เราก็มักจะได้ฟังดนตรีใหม่ๆที่ได้รับอิทิพลจากดนตรีในอดีตเสมอ และในที่สุด ดนตรียุค 80 ก็กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งในยุคปี 2000 เป็นต้นมา ทั้งที่แต่ก่อนหลายคนมองว่ามีแต่เพลงไร้แก่นสาร ทำเพลงป๊อปตลาดราคาถูกอย่างเดียว แต่เมื่อกลับไปค้นเอาเพชรจากยุคนั้นมา หลายคนก็เริ่มเข้าใจว่า ดนตรียุคนั้นมีความพยายามสร้าง Perfect Pop อย่างล้นเหลือ จนจังหวะจากวันนั้นเมื่อนำมาทำซ้ำใหม่ในทุกวันนี้ก็ยังฟังไม่เชย และอยู่เหนือกาลเวลามาก เป็นเหตุให้วงในอดีคอย่าง Duran Duran ก็ได้รับการยอมรับเสียที (พร้อมๆกับสูทสีขาวที่ The Strokes นำมาทำให้เท่อีกรอบ) และอีกหนึ่งศิลปินที่ทำเพลงโดยได้รับอิทธิพลจากยุค 80 มาเต็มๆอีกคนหนึ่งคือ Sam Sparro
Sam Sparro ชื่อจริงคือ Samuel Frankland Falson เกิดในออสเตรเลียในครอบครัวนักดนตรี ก่อนที่ครอบครัวเขาจะย้ายมาอยู่ที่ ลอส แองเจลิส ซึ่งพ่อของเขาที่เป็นนักร้องกอสเปลก็ได้ส่งเสริมให้เขาร่วมร้องเพลงกอสเปลด้วยตั้งแต่อายุ 14 จนให้ทำให้ศิลปินที่ไปโบสถ์เดียวกันอย่าง Chaka Khan ชื่นชมในเสียงของเขา และก็ยังป็นช่วงที่เขาเริ่มต้นหัดเล่นคีย์บอร์ดและลองทำเพลงของตัวเอง แต่เพื่อประสบการณืชีวิตเขาก็ได้ตัดสินใจออกเดินทางกลับไปยังซิดนีย์ด้วยตัวเอง โดยไปอาศัยกับตายายตั้งแต่อายุ 16 และทำงานด้าน PR ไปด้วย
