Looking Back 2013

สวัสดีปีใหม่ 2014 ครับ จริงๆผมควรจะเขียนบทความนี้ในเล่มสัปดาห์ก่อน แต่ดันไม่รู้ก่อนว่า เล่มสัปดาห์ก่อนเป็นเล่มพิเศษ บทความผมต้องเว้นวรรค แทนที่จะได้ส่งท้ายปีเก่า เลยต้องย้ายมาสวัสดีปีใหม่ในเล่มนี้แทน (รู้งี้เก็บ Aloe Blacc ไว้ลงคราวหลังดีกว่า) หลายท่านคงจะเริ่มกลับมาทำงานวันนี้ บางท่านก็กลับมาทำงานตั้งแต่วันที่ 2 แล้ว กลับมาครั้งนี้ก็ขอมองย้อนกลับไปปีที่แล้วว่ามีอะไรที่น่าประทับใจเป็นการส่วนตัวบ้างครับ

คอนเสิร์ตแห่งปี ปีที่ผ่านมา ได้ดูคอนเสิร์ตน้อยครับ ไม่รู้ทำไม ที่ควรได้ดูก็เลื่อน ที่อยากดูบางอันก็พลาด แต่ก็ยังชื่นใจที่มีคอนเสิร์ตเจ๋งๆอย่าง Sonic Bang ให้ได้ดู เพราะสเกลของคอนเสิร์ตมันใหญ่มาก ศิลปินเยอะ จะเป็นการบุกเบิกเทศกาลดนตรีของไทยก็ว่าได้ อยากให้มีแบบนี้ทุกปีครับ ต่อให้ไม่ได้ถูกใจกับศิลปินที่มาทุกคน แต่แน่นอนว่า ก็มีอะไรให้ทุกคนได้สนุกกันแน่ๆ ผมเองก็เพลินกับวงร๊อคจากยุคตัวเองอย่าง Ash และ Placebo แต่ที่เหนือความคาดหมายสุดๆคือ Far East Movement ที่ผมกะไปดูแค่สนุกๆ แต่กลายเป็นว่า มันโคตรๆ สนุกตั้งแต่ต้นจนจบ เอนเทอร์เทนคนดูได้อยู่หมัด จนเรียกได้ว่า ถ้ามาอีกก็คงไม่พลาดแน่นอนครับ สนุกขนาดนั้น อีกคอนเสิร์ตนึงที่อดจะพูดถึงไม่ได้คือ Bloc Party ที่จัดให้หนำใจ สมกับที่แฟนเพลงรอมานานเช่นกันครับ

Tour de Farm สองล้อกับเป้าหมายประจำปี

ระหว่างที่ท่านๆทั้งหลายถือหนังสือพิมพ์ฉบับนี้อ่านอยู่ ก็เหลืออีกแค่ไม่กี่วัน ก็จะหมดปี 2013 แล้วนะครับ แป๊บๆ ก็หมดไปอีกปีล่ะ เร็วจริงๆ ไม่ทราบว่ามีท่านไหนที่เวลาเริ่มต้นปี จะกำหนดเป้าหมายของตัวเอง ว่าปีนี้จะทำอะไรไหมครับ หรือที่ฝรั่งเค้าเรียกว่า New Year Resolution นั่นล่ะครับ

บางคนอาจจะเลือก เลิกบุหรี่ หางานใหม่ ลดน้ำหนักให้ได้ ซึ่งการจะสำเร็จแต่ละเป้าหมายนั้นก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนด้วย ส่วนของผม มีสองเป้าหมาย อย่างแรกคือ เลื่อนระดับขึ้นมาวิ่งฮาฟมาราธอน ให้ทันกรุงเทพมาราธอน ซึ่งก็หมดโอกาสไปแล้ว เพราะเกือบทั้งปีผมเจ็บจากอาการเอ็นพลิก เพราะไม่ยอมยืดกล้ามเนื้อให้ดีตอนวิ่งขอนแก่นมาราธอน เลยอดซ้อม ต้องอยู่ที่มินิมาราธอนเหมือนเดิม เลื่อนไปปีหน้าแทน แต่อีกเป้าหมายหนึ่งคือสิ่งที่ผมจะทำในวันพรุ่งนี้ คือการแข่งจักรยานรายการ Tour de Farm ในรุ่น 107 กิโลเมตร ซึ่งผมไม่เคยปั่นระยะขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ก็เป็นเป้าหมายที่อยากทำให้สำเร็จให้ได้ครับ

Looking Back 2012 มองย้อนกลับไป

สวัสดีปีใหม่ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ อะไรที่ไม่ดีก็ขอให้หายไปกับปีเก่า ส่วนปีใหม่ก็ขอให้พบแต่กับสิ่งดีๆนะครับ และก็เหมือนทุกๆปีที่ผมจะมองย้อนกลับไปดูว่า ปีที่ผ่านมามีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจบ้าง แต่เว้นเรื่องดนตรีไว้ เพราะว่านั่นเดี๋ยวค่อยไปดูตอนจัดอันดับรายปีอีกทีครับ แต่ ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องบอกด้วยว่า เป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆครับ

คอนเสิร์ตแห่งปี หัวข้อนี้ก็แบเบอร์มาเลยครับ แม้จะจัดตอนต้นปี แต่ก็ยังติดอยู่ในความทรงจำได้เป็นอย่างดี นั่นก็คือคอนเสิร์ตในไทยครั้งแรกของ L’arc~en~Ciel ที่โด่งดังในบ้านเรามานาน แต่พึ่งได้โอกาสมาเล่นคอนเสิร์ตเต็มๆเป็นครั้งแรกเสียทีและก็ไม่เสียแรงรอครับ ทำออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม ไร้ที่ติ เลือกเพลงก็ดี จะมีเสียนิดหน่อยก็ตรงที่จอภาพบางส่วนเสีย (ฮา) แต่โดยรวมแล้วประทับใจ สมกับที่แฟนๆรอกันมานานจริงๆ ทำออกมาซะซึ้งเชียวครับ ว่าแล้วก็อยากให้รีบมาเล่นอีกรอบเลย ปล. ผมไม่ได้ดู Lady Gaga ครับ

Bradley Wiggins: The Rebirth of British Cool

Technorati Tags: Cycling,Bradley Wiggins

มานั่งนึกย้อนดูช่วงสามสี่ปีที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าวงการดนตรีอังกฤษเริ่มจะซบเซาลง ซึ่งก็เป็นวัฎจักรปกติ ที่หลังช่วงบูม ก็เข้าสู่ช่วงซบเซา เหมือนหลังจากที่ยุคบริตป๊อป+คูลบริทาเนีย วงการเพลงอังกฤษก็ซบเซาหงอยเหงาอยู่หลายปี ก่อนที่จะมี The Strokes มาจุดกระแสวงการเพลงทั่วโลก และอังกฤษก็มาบูมกับ the Libertines และวงสารพัดสารพันก็เรียงหน้ากันออกมาก ไม่ว่าจะเป็น Franz Ferdinand, Arctic Monkeys หรือ Muse ที่ออกมาก่อนแต่ก็ติดกระแสด้วยงานเพลงชุดที่สามได้

แต่มาดูตอนนี้ มีกี่วงที่เลื่อนสถานะเป็นวงขนาดยักษ์ได้เหมือนกับรุ่นที่ผ่านมาบ้างครับ น้อยมาก วงที่ครองวงการตอนนี้เป็นวงจากช่วงบูมเกือบทั้งหมด ส่วนวงรุ่นใหม่ๆ ก็เก็บแฟนได้เรื่อยๆ แต่ยังไม่ได้อัพเกรดสถานะซะที ไม่ตื่นตาตื่นใจเหมือนเคย ส่วนวงการฟุตบอล ผลการแข่งขันของทีมชาติก็ไม่กระเตื้องเสียที ส่วนเศรษฐกิจ ก็ซบเซา การแบ่งแยกชนชั้นทางเศรษฐกิจมากขึ้น จนเกิดเป็นการประท้วงทั่วประเทศที่เกิดขึ้นเมื่อปีก่อน ด้วยหลายสาเหตุ ทำให้ความ เท่ หรือ Cool แบบอังกฤษเสื่อมถอยลง ก่อนที่งานโอลิมปิก ที่ลอนดอนจะเริ่ม ภาพลักษณ์ของอังกฤษก็ช่างหงอยเหงา ดีที่มีอีเวนต์ใหญ่อย่าง The Royal Wedding กับงานฉลองการครองบัลลังค์ของราชินี ที่ช่วยให้สังคมได้ฮือฮา แต่ไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่ลอนดอนโอลิมปิกจะเริ่มต้น ชาวอังกฤษก็ได้ฉลองชัยให้กับความสำเร็จของชาวอังกฤษคนหนึ่ง (และทีมหนึ่ง) กับการคว้าแชมป์การแข่งขันจักรยานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด Tour De France เป็นครั้งแรกของชาวอังกฤษ และส่งให้ภาพลักษณ์ความ Cool แบบอังกฤษโดดเด่นขึ้นมาได้อีกครั้ง

Life with Bicycle ชิวีตกับสองล้อแรงขา

Technorati Tags: Cycling

ช่วงที่ผ่านมา ผมติดการ์ตูนเรื่องนึงเอามากๆ คือ โอตาคุน่องเหล็ก ที่เพื่อนในสำนักพิมพ์แนะนำให้อ่านตลอด แต่ผมก็เบะปากใส่ เพราะติดว่า ไม่มีการ์ตูนจักรยานเรื่องไหนจะสู้เรื่อง สิงห์นักปั่น ไปได้ เพราะว่าเรื่องนั้นอ่านทีไร ก็ประทับใจ และเล่นเอาเหนื่อยทุกครั้ง

แต่พอเริ่มคิดจะกลับมาปั่นจักรยานอีกครั้ง เลยลองไปหาเรื่อง โอตาคุน่องเหล็ก มาอ่านเพื่อปลุกแรงใจตัวเองหน่อย กลายเป็นว่า สนุกกว่าที่คิดแถมมีทริคเล็กทริคน้อย แนะนำคนปั่นจักรยานได้เป็นอย่างดี กลายเป็นการ์ตูนอีกเรื่องที่ติดงอมแงมเลย และทำให้ได้รู้ว้า ความสุขของการปั่นจักรยานมันอยู่คู่ตัวผมมาตลอดจริงๆ