Looking Back 2012 มองย้อนกลับไป

สวัสดีปีใหม่ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ อะไรที่ไม่ดีก็ขอให้หายไปกับปีเก่า ส่วนปีใหม่ก็ขอให้พบแต่กับสิ่งดีๆนะครับ และก็เหมือนทุกๆปีที่ผมจะมองย้อนกลับไปดูว่า ปีที่ผ่านมามีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจบ้าง แต่เว้นเรื่องดนตรีไว้ เพราะว่านั่นเดี๋ยวค่อยไปดูตอนจัดอันดับรายปีอีกทีครับ แต่ ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องบอกด้วยว่า เป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆครับ

คอนเสิร์ตแห่งปี หัวข้อนี้ก็แบเบอร์มาเลยครับ แม้จะจัดตอนต้นปี แต่ก็ยังติดอยู่ในความทรงจำได้เป็นอย่างดี นั่นก็คือคอนเสิร์ตในไทยครั้งแรกของ L’arc~en~Ciel ที่โด่งดังในบ้านเรามานาน แต่พึ่งได้โอกาสมาเล่นคอนเสิร์ตเต็มๆเป็นครั้งแรกเสียทีและก็ไม่เสียแรงรอครับ ทำออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม ไร้ที่ติ เลือกเพลงก็ดี จะมีเสียนิดหน่อยก็ตรงที่จอภาพบางส่วนเสีย (ฮา) แต่โดยรวมแล้วประทับใจ สมกับที่แฟนๆรอกันมานานจริงๆ ทำออกมาซะซึ้งเชียวครับ ว่าแล้วก็อยากให้รีบมาเล่นอีกรอบเลย ปล. ผมไม่ได้ดู Lady Gaga ครับ

ภาพยนต์แห่งปี อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวจริงๆ เพราะรู้ว่ามีเรื่องอื่นดีๆเยอะเหมือนกัน แต่ปัญหาคือ ยังไม่ได้ดูครับ อย่าง Life of Pi นี่ก็ยังไม่ได้ดูเลย เลยกลายเป็นว่า The Dark Knight Rises ภาคสุดท้ายของไตรภาคแบทมน ซึ่งเป็นบทสรุปที่ลงตัว และทำให้เห็นได้ชัดเลยว่า เราสามารถทำหนังฮีโร่ที่เน้นเนื้อหาได้จริงๆ ไม่เสียแรงที่เป็นผลงานของ คริสโตเฟอร์ โนแลน ที่ตามดูกันมาตั้งแต่ Memento เรียกได้ว่าหาบทสรุปที่ลงตัวทั้งสำหรับแฟนหนัง ทั้งแฟนคอมมิคเลยครับ อีกเรื่องหนึ่งที่คิดว่าโดดเด่นมากๆก็คือ Wolf Children ที่ทำออกมาได้อย่างละเมียดมากๆ กลายเป็นหนัง Coming of Age ที่ดีที่สุดที่ได้ดูมาในรอบๆหลายปีเลยทีเดียว

มังงะแห่งปี ปีที่ผ่านมาก็มีมังงะเรื่องใหม่ๆออกวางขายไม่น้อย ซึ่งเรื่องที่ผมคิดว่าโดดเด่นมากๆคือ Space Brothers ที่กำลังได้รับความนิยมที่ญี่ปุ่น และในที่สุดก็ออกขายในไทยซะที เรื่องของสองพี่น้องที่มีความฝันในการเป็นนักบินอวกาศทั้งคู่ แต่เส้นทางของสองคนต่างกันจริงๆ คนพี่ที่ดูเหมือนจะล้มเหลวเสมอ กับน้องชายที่โดดเด่นกว่า เป็นเรื่องราวของการต่อสู้และความสัมพันธ์ของพี่น้องที่ทำออกมาได้ดีมากๆครับ ส่วนอีกเรื่องที่พึ่งออกมาเล่มเดียวแต่ก็น่าสนแล้วก็คือ นัก(ไม่)เขียนการ์ตูน มังงะที่เขียนเสียดสีพวกเหล่าคนขี้เกียจออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ อ่านแล้วก็ได้แต่ฮาครับ

นักกีฬาแห่งปี ปีที่ผ่านมาคงต้องยกให้ Bradley Wiggins และ Team Sky ที่สามารถคว้าแชมป์การแข่งขันจักรยานสุดโหดอย่าง Tour De France มาได้ และเป็นครั้งแรกของชาวอังกฤษ ที่ต้องชื่นชม เพราะวิสัยทัศน์และความมุ่งมั่นในการความแชมป์ของพวกเขา และสู้เต็มที่เพื่อให้เป้าหมายตรงนั้นสำเร็จให้ได้ จึงทำให้ได้เห็นการแข่งจักรยานที่มีการวางแผนอย่างละเอียด จนแทบจะเรียกได้ว่าทีมหุ่นยนต์ จนสามารถความแชมป์ได้อย่างงดงาม ปีนี้คงสนุกกว่านี้ เพราะ อัลเบอร์โต้ คอนทาดอร์ก็กลับมาจากการแบน และแอนดี้ ชเล็ค ก็จะหายเจ็บกลับมา การคว้าแชมป์ติดต่อกันมันคงไม่ง่ายอีกต่อไปแล้ว แต่สนุกสำหรับแฟนจักรยานครับ

ภาพประทับใจ ตรงนี้ คงหนีไม่พ้นภาพของ พัธยา เทศทอง นักกีฬาพาราลิมปิก ประเภท บ๊อกเซีย ที่ตอนที่ชนะได้เหรียญทองในการแข่งแบบเดี่ยว เขาดีใจอย่างสุดๆ ถึงขนาดลงไปกองกับพื้นสนามและก้มลงกราบผู้ชมทั้งสี่ทิศ ใครเห็นก็คงประทับใจครับ เพราะว่าเป็นการแสดงออกอย่างไร้ซึ่งการเสแสร้ง และเป็นผลที่เกิดจากความพยายามอย่างสุดหัวใจของเขาจริงๆ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

เรื่องน่ายินดีส่วนตัวแห่งปี ปีที่ผ่านมา ธีมหลักของผมเองคือการออกกำลังกายครับ จากที่ปล่อยสังขารตามวัยมาหลายปี สุดท้าย ฮึดสู้เพื่อเรียกความฟิตกลับคืนมาจนได้ ด้วยการกลับมาปั่นจักรยานอย่างจริงจังอีกครั้ง และวิ่งเรื่อยๆ จนทำตามเป้าหมายคือการวิ่งมินิมาราธอนสำเร็จ การทรมานตัวเองแบบนี้ก็มีความสุขดีนะครับ และอีกเรื่องนึงที่ลืมไม่ได้แน่ๆคือ สามารถออกหนังสือเล่มแรกของตัวเองจนได้ หลังจากที่บ่นอยากจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับญี่ปุ่นมานานหลายปี ในที่สุดก็สามารถเขียนหนังสือเกี่ยวกับชาวญี่ปุ่นเล่มแรกได้เสียที นั่นคือ เอ๊ะ!เจแปน ที่ออกกับสำนักพิมพ์แซลมอนเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา และตอนนี้ก็กำลังเขียนเล่มใหม่อยู่ครับ คอยติดตามกันก็แล้วกันครับ

เรื่องน่าเสียใจส่วนตัวแห่งปี จริงๆปีที่ผ่านมา มีเรื่องน่าเสียใจเยอะครับ เยอะมากด้วย ทั้งที่ต้นปีดูเหมือนจะเป็นปีที่ดี แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นว่า ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แต่ก็ ช่างมันครับ เกิดเป็นคนก็มีหน้าที่สู้ต่อไป เท่าที่ยังมีวันพรุ่งนี้ให้ตื่นมาเจอมันอยู่ดี

ขอส่งท้ายเท่านี้ล่ะครับ แล้วเดี๋ยวสัปดาห์หน้ามาเจอกับการจัดอันดับอัลบั้มเพลงยอดเยี่ยมของปีที่แล้วกันอีกที แล้วก็ ขอให้ปีนี้เจอแต่สิ่งดีๆนะครับ