Hello Myanmar 24 ชม. ในเมียนมา

จั่วหัวแบบนี้ ชัดครับ นอกเรื่องดนตรีอีกแล้ว แฮ่ นานๆที คงไม่เป็นไรนะครับ พอดี มีโอกาสได้ไปประเทศเมียนมา หรือที่เราคุ้นกันดีว่า พม่า ซึ่งผมพยายามจะเรียกว่า เมียนมา มากกว่า เพราะถือเป็นการให้เกียรติเขา ที่กลับมาใช้ชื่อประเทศเดิม ไม่ใช่ชื่อที่ต่างชาติตั้งให้เพราะสะดวกปาก (รวมไปถึงเมือง ย่างกุ้ง ไม่ใช่ แรงกูน แบบสำเนียงฝรั่ง) ซึ่งเห็นได้บ่อยในปัจจุบัน (อย่าง บอมเบย์ ก็เป็น มุมไบ แทน)

ที่มีโอกาสได้ไปเมียนมาเป็นครั้งแรก เพราะถูกเรียกตัวไปช่วยงานล่ามภาษาอังกฤษกับญี่ปุ่นโดยกะทันหัน แบบ บอกวันเสาร์ บินเย็นวันจันทร์ เลยต้องรีบจองตั๋วเครื่องบิน รีบไปยื่นวีซ่าด่วน (ก็ยังงงว่า ASEAN ทำไมต้องขอด้วย ไปที่อื่นก็ Visa on Arrival ได้) ตกเย็นก็บินกับบางกอกแอร์เวย์ไปย่างกุ้งวันนั้นเลย แถมไปแบบแค่ 24 ชม.

พอลงสนามบิน ก็ผ่านตรวจคนเข้าเมืองที่ดูเป็นทหารมากๆ (เครื่องแบบยศเพียบ) ปัญหาคือ ลูกค้าผมไม่ได้จองโรงแรมก่อน เพราะกะจะไปหาเอาดาบหน้า เลยต้องติดต่อเคาเตอร์ที่สนามบิน ซึ่งก็ไม่ได้โรงแรมที่อยากพัก แต่ไปได้โรงแรมชื่อ แพนด้า โฮเทล อยู่กลางเมือง (เค้าบอก) เอ้อ เอาวะ หยวนๆไป แต่พอดูราคา คุณพระ 90 ดอลลาร์ต่อห้อง อูย ราคานี่ผมนอนโรงแรมสี่ดาวกลางบางกอกสบายๆเลยนะ โขกโหดมาก (จองทางเว็บก็ราคาพอๆกัน) เห็นว่าเพราะโรงแรมยังน้อย และนักท่องเที่ยวเพิ่มมาก โรงแรมเลยเล่นตัวเต็มสูบ เสร็จแล้วก็นั่งแท็กซี่จากสนามบินไปชั่วโมงนึง

ปัญหาอีกอย่างคือ พวกผมพกกันแต่เงินเยน ซึ่งที่สนามบินไม่รับแลกนอกจากดอลลาร์และยูโร (แถมมีรอบพับ มีเปื้อนก็ไม่รับ แหม่ แต่เงินจ๊าดพี่นี่โคตรเยิน) เลยบอกคนขับรถให้พาไปหาที่แลกเงินเยน แกก็พาไป แต่ไปร้านที่รับแต่ลูกค้าชาวเมียนมา (ทำไมหว่า) แล้วแกก็เข้าไปแล้วกลับมาบอกว่า 1 เยน ได้ 8 จ๊าด นะ เออ เราก็ หยวนๆ เพราะกลัวโรงแรมไม่รับบัตรเครดิต แถมดึกแล้ว เลยแลกไป 30,000 เยนก่อน ได้เงินมาปึกเบ้อเร่อครับ

พอถึงโรงแรม ก็เป็นตามคาด โรงแรมไม่รับบัตรเครดิตด้วยสาเหตุน่ารักมากคือ ฝนตก เน็ตแย่ รูดบัตรไม่ผ่าน แหม่ ก็ ตามมีตามเกิดครับ จ่ายค่าที่พักไปสองปึกใหญ่ (นับจนเมื่อย) ลากของเข้าห้อง ที่แทบจะไม่น่าเชื่อกว่า นี่เหรอ 90 ดอล ฮือๆ

ว่างก็แวะเดินไปหาดูของตามร้านค้าหน่อยครับ เดินไปดูร้านสะดวกซื้อแถวๆโรงแรมดู ไปเจอร้าน 108 ของไทย เลยเดินไปร้านข้างๆดู ของในร้านหลายอย่างก็ยังมาจากไทยครับ พยายามหาของท้องถิ่นดู ก็ได้น้ำอัดลม เบียร์ กับมันฝรั่งทอด มานั่งกินเล่น แต่มันฝรั่งทอดดันเขียนไว้ว่าเป็นรสเปรี้ยวหวานแบบไทยๆ ก็ฮาดี พยายามมองจากโรงแรม ตัวย่างกุ้ง มีต้นไม้เยอะมากๆครับ เขียวไปหมด แต่ก็เห็นไซต์งานก่อสร้างได้ทั่วไป และเท่าที่ดูจากปริมาณนักธุรกิจที่เข้ามา คงต้องบอกว่า พม่ายังเป็นตลาดใหม่แห่งโอกาสที่นักธุรกิจพร้อมจะเข้ามาลงทุนกันอย่างหนักจริงๆครับ เอาแค่ชาวญี่ปุ่นก็เดินกันให้ว่อนไปหมด

ระหว่างนั้นก็พยายามดูทีวีช่องของเมียนมา เท่าที่ดู ก็มีรายการบันเทิง ตลก ละคร คล้ายๆบ้านเรา มีรายการประกวดร้องเพลงคล้ายๆ เดอะ วอยส์ ด้วย ฟังไม่รู้เรื่องก็ได้แต่กดๆวนดูไป เท่าที่ดู ดูเหมือนจะตื่นตัวกับ World Economic Forum ที่กำลังจะจัดขึ้นในเมียนมามากๆ ดูไปมา อ้าว มีบริษัทจากไทยมาทำรายการทีวีด้วย และที่น่าสนใจคือ หลังเที่ยงคืน ฉายพระเทศน์ยาวๆเลยครับ พยายามจะหาเพลงพ๊อพพม่าฟังบ้าง แต่ไม่เจอเลย น่าเสียดาย

วันต่อมาก็ไปคุยงานกันที่โรงแรมเทรดเดอร์ โรงแรมใหญ่ในเครือแชงกรีล่า ซึ่งหรูที่สุดในย่างกุ้ง ก็หรูจริงๆครับ ใหญ่และสวยมาก แต่ที่ชอบคือ เค้าให้พนักงานชายแต่งท่อนล่างเป็นโสร่งอยู่ ดูแล้วก็ได้บรรยากาศดีนะครับ แต่อให้เป็นโรงแรมใหญ่ขนาดนี้ แต่ก็ยังมีไฟตกเป็นเรื่องปกติ นั่งๆคุยงานอยู่ เดี๋ยวๆก็วูบ แต่ระบบโรงแรมคงดี วูบแว่บเดียวก็หาย ทุกคนทำท่าเหมือนไม่ตกใจอะไร แต่ถามคนท้องถิ่น เค้าบอกว่า ถ้าเป็นบ้านคนทั่วไปนี่ บางทีก็ดับเป็นชั่วโมง ปัญหากระแสไฟตามไม่ทันการพัฒนานี่เรื่องใหญ่นะครับ ไม่แปลกที่บางช่วงเขาจะไม่ส่งพลังงานมาขายบ้านเรา (ส่วนบ้านเราก็คงต้องเตรียมทางออกแล้ว)

พอทานข้าวเสร็จ จะจ่ายเงินค่าอาหารบุฟเฟต์ของหลายคน กลายเป็นว่า ขนาดโรงแรมระดับ5ดาว ยังไม่รับบัตรเครดิต ถ้าไม่ใช่ลูกค้าที่พักที่โรงแรม แถมไม่ยอมรับแลกเงิน ลูกค้าผมเลยต้องออกไปแลกข้างนอก ซึ่งก็ดันปิดอีก เดชะบุญมีคนมาบอกว่า รับแลกอยู่ เลยเดินตามไป

พอแกกลับมา แกบอก เฮ้ย 1 เยน แลกได้ 12 จ๊าด แหนะ อ้าว ลุงแท็กซี่กินหัวคิวตูไปอานเลยนี่ ก็เซ็งๆ แต่ก็ดีที่แลกได้เรทดี แกก็ควักเงินที่มัดเป็นม้วนออกมา แต่พอนับเงินจะจ่ายค่าอาหาร กลับกลายเป็นว่า เงินในมัดที่ได้มา ขาดหายไปเกิน 40%เลย เฮ้ย นั่งเอ๋อกัน ลูกค้าก็บอกว่า นับครบนะ มานึกอีกที สงสัยโดนตอนที่ร้านบอกว่า เงินเยอะ พกยาก เดี๋ยวมัดเป็นม้วนให้นะ จังหวะนั้นล่ะครับ โห เผลอไม่ได้ เงินไม่พอ จะไปแลก ก็คงโดนเจ้าเดิม ถ้าโวยก็เสี่ยงอีก สุดท้าย โรงแรมรับแลกให้ (ทำไมไม่รับแต่แรกว้า) แถมแลก 1 เยนได้ตั้ง 9.5 จ๊าด โถ่ รับแต่แรกพี่ก็สบายแล้ว

พอเสร็จงานแล้วก็ได้นั่งรถดูตลาด (เสียใจ ไม่ได้ลง) เห็นหนังพี่มากเข้าโรงฉายอยู่ด้วย แล้วก็แว่บไปเจดีย์ชเวดากองหน่อย ก่อนจะบึ่งไปบ้านชาวเมียนม่าที่รู้จัก เพื่อลองกินอาหารเมียนม่า สมกับเป็นรสชาติแถบอุษาคเนย์ครับ เปรี้ยวๆเผ็ดๆ รสคล้ายกันเลย อร่อยไม่เบา ก่อนจะต่อไปสนามบินเย็นวันนั้นเลย เสียดายมากทีมีเวลาในเมียนมาน้อย และมัวแต่ทำงาน เลยไม่ค่อยมีโอกาสเดินอะไรมากไปกว่านี้ เสียดายที่ไม่มีโอกาสหาเพลงพ๊อพเมียนมาฟัง ที่เสียดายที่สุดคือ โดนไปหลายตังค์ตอนแลกเงินนี่ล่อครับ เข็ดล่ะ รอบหน้าคงต้องระวังกว่านี้